Góry Huang Shan – Żółte Góry są częstym tematem w chińskim malarstwie i literaturze, a także w nowoczesnej fotografii. Pierwotnie zwane były Czarnymi. Nazwa została zmieniona w roku 747 n.e. przez cesarza Minghuanga z dynastii Tang. Według legendy podróżował tu Żółty Cesarz, postać dla kultury Chin wyjątkowa, w poszukiwaniu ziół, z których mógłby przyrządzić eliksir nieśmiertelności. Od jego to imienia pochodzi nazwa gór.
Pasmo górskie, położone w południowej części prowincji Anhui we wschodnich Chinach, jest zbudowane z mas skalnych, wypiętrzonych z dna pradawnego morza w erze mezozoicznej, około 100 milionów lat temu. Sama rzeźba gór jest wynikiem działalności lodowców w czwartorzędzie.
Widoki zapierają dech
Góry Żółte słyną z wyjątkowych krajobrazów, spektakularnych wschodów i zachodów słońca, granitowych szczytów o osobliwych, tajemniczych kształtach, gorących wiosen, śnieżnych zim i zjawiska nazywanego morzem mgieł. Wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. stanowią jedną z głównych atrakcji turystycznych w Chinach.
Huang Shan ciągną się na przestrzeni ok. 250 km, a średnia wysokość pasma wynosi nieco ponad 1000 m n.p.m.
W Huang Shan znajduje się 77 szczytów powyżej tysiąca metrów, dwa jeziora, trzy wodospady i 24 strumienie. Trzy najwyższe i najbardziej znane szczyty to: Lianhua Feng – Szczyt Lotosu o wysokości 1864 m n.p.m.), Guangming Ding – Szczyt Światła wysoki na 1840 m n.p.m.) i Tiandu Feng – Stolica Nieba, sięgający 1829 m n.p.m.
Sosna inna niż wszystkie
Od gór Huang Shan pochodzi nazwa gatunku sosny Pinus hwangshanensis, postrzeganego jako przykład żywotności, gdyż bardzo dobrze się rozwija, mimo iż wyrasta prosto ze skał. Wiele sosen rosnących na tym obszarze ma ponad 100 lat i posiada imiona. Symbolem tej okolicy jest Ying Ke, czyli Sosna Witająca Gości. Przypomina ona gospodarza unoszącego ramię w geście pozdrowienia i witającego przybyszy. Drzewo liczy sobie około 1500 lat i jest pomnikiem przyrody otoczonym swoistym kultem, częścią przyrodniczego i kulturowego dziedzictwa narodowego. Sosny różnią się znacznie pod względem kształtu i wielkości, a najbardziej zakrzywione uznaje się za najciekawsze.
W oceanie mgieł
Z górskich wierzchołków można często podziwiać zalegającą poniżej powłokę chmur. Ze względu na jej podobieństwo do oceanu widoki te nazywa się „morzem mgieł”. Punkty widokowe pozwalające na obserwację tego zjawiska, znajdują się ponad linią chmur. Widziane z góry obłoki formują magiczną scenerię oceanu, z którego gdzieniegdzie wynurzają się niczym góry lodowe, pojedyncze szczyty. Najlepszym okresem do podziwiania tego cudu natury jest jesień i wiosna, gdy odpowiednia ilość opadów i wysoka temperatura zapewniają parowanie i obecność chmur.
Inspiracja poetów
Charakterystyczne dla pasma Huang Shan są kamienne schody wyżłobione w zboczach gór. Na całym obszarze może być ponad 60 000 stopni. Dokładna data rozpoczęcia pracy nad schodami nie jest znana, przyjmuje się, że mogą mieć ponad 1500 lat.
Renoma gór Huang Shan bierze się w dużej mierze z ich znaczenia w chińskiej sztuce i literaturze. Od początku rządów dynastii Tang do końca panowania dynastii Qing napisano o nich ponad 20 000 wierszy, dały też nazwę stylowi w malarstwie. Góry Huang Shan pojawiają się również we współczesnych dziełach. James Cameron, reżyser filmu Avatar z 2009 roku, wymienił je jako jedno ze źródeł inspiracji w tworzeniu fikcyjnego świata swojej produkcji.
Góry Huang Shan jako główny cel turystyczny w Chinach, mają kolejowe i lotnicze połączenie z Szanghajem. Dostać można się tam również z takich miast, jak Hangzhou, czy Wuhu.
Katarzyna Kaczmarska
Komentarze do “Huang Shan. W krainie mgieł”